..........

   Hatırla. Mutlaka olmuştur. Dedi. Gözlerini dikmiş tavandaki bulutları izliyordu. Saat kaç?. Hayır. Bakmayacak saate. Bakmıyor. Kaç saat uyudu?. Kaçta uyudu?. Kaçtı uyandı?.  İçeride nedenini tanımlayamadığı bir endişe. Geç kalmıştı ama neye. Belki bir söze. Olabilir. Uyanır uyanmaz kafası karışmıştı. Dinlenememişti yine. Ne kadar zamandır yorgu... susturdu kendisini. Sorma. Kapat gözlerini... Hatırladı.  

   Bilirsin bazen anlıkta olsa içinde bulunduğumuz günü unuturuz. Karşıdan karşıya geçerken annenin elinden bırakması gibidir. panikleriz. Hemen hatırlamamız gerekir. Yaşamaya devam etmemiz için hangi günde olduğumuzu hatırlamalıyızdır. Nefes alabilmek için gereklidir bu. Salı mı yok salı geçti salı geçtiyse perşembe yok haftasonu bugün evet pazar. Bugün günlerden pazar. Derin bir nefes al. Kaybolmadın. Kıyısından döndün. Yaşadığın programa geri dönebilirsin. Artık gerçeklik yok. Söz ver kendine. Kötü bir deneyimdi. Bir daha günleri unutmak yok. Terledin. Duş almalısın.

  Hiç laf yok bu sefer. Yok laf sana, öbürüne, diğerine. Laf yok gerçek hayat dizisindeki oyunculara. "İyi güzel de" cilere... Ama o neden gözleri tavanda, unutulmuş. Bu tavandaki bulutlar ne zaman leke oldu diye düşünüyor;

Hatırladığında bulunduğu günü. Yataktan kalkma vakti gelmiştir dedi. Yapacak hiç bir şeyi olmamasına rağmen, günlerle hatta zamanla gerçek hayattakiler gibi somut bir bağı olmamasına rağmen. Panikliyor zamanı unuttuğunda. Annenin elini bırakmak hala mı bu kadar zor?. Neden?

  Zaman... Bu yoğunlaşmış, jelimsi sıvının içinde olmamak neden bu kadar zor. Hem onun içine girmediğinde yaşlanmıyordur insan. Ama anlamıştı bunu da. Dediği bir şey vardı önceden. Yalnız kalırsın zamanın dışında. Şimdi görüyor ki bu yalnızlık... ölümsüzlüğün üstünü kapatabilecek kadar yoğunmuş. Ve sen yaşlanmasan, ölmesen bile. kimse seni bilmezmiş.

  Kalkma şimdi, kapat gözlerini. Gidecek bir yer yok. Yapacak bir iş yok. Bırak aksın düşünceler. Bırak aksın. Akan her şeyin bir sonu var. Bitecek birazdan. Düşünceler kaybolacak. Bomboş kalıyor bedenin. Savunmasız. Uzakta birini görüyorsun. Net değil şu an bulanık. Bırak aksın. Netleşiyor. Bırakınca netleşiyor. Gözümün önünde bir ayna. Bırak. Bırak. Bir soru çıkıyor ort...cev....p ..y.....k  bır....k...k...

  Bİlirsin bazen bilinçsizce de olsa kibar kibar horlarsın uykunda. Kimse rahatsız olmaz bu sefer, kimse uyandırmaz seni. Bunca zamandır nefes alıyorsan, hep o uyanışlar sayesindedir.